Manie betekenis grieks

Een manie is een ziekelijke geestestoestand die gepaard gaat met opgewondenheid, geprikkeldheid en verwardheid. Een manie doet zich vooral voor als onderdeel van een geestelijke stoornis; de manisch-depressieve psychose. Gewoonlijk wordt het woord manie gebruikt om te verwijzen naar a slechte gewoonte, verslaving of gekheid dat is specifiek voor een bepaalde persoon. Voorbeeld: "Hij heeft de gewoonte om op zijn nagels te bijten". Oorspronkelijk kwam het woord „manie” uit het Grieks manie, wat kan worden vertaald als "waanzin" of "dementie". Manie betekenis grieks -manie [1] ter vorming van woorden die te maken hebben met de term mania b.v. bibliomanie, chaeromanie, erotomanie, kleptomanie, megalomanie, monomanie, zoömanie.

Mania etymologie

"mental derangement characterized by excitement and delusion," from Late Latin mania See origin and meaning of mania. The term "mania" was first used by the ancient Greeks to describe a state of intense mental excitement. The term stems from the Greek word "mainas," which referred to a raving, frenzied attendant of the god Dionysus.

Mania etymologie «mania», dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, → consulter cet ouvrage.

Griekse oorsprong manie

Een manie is een ernstige stemmingsstoornis die wordt gekenmerkt door heftige gemoedsbewegingen. Ze gaat gepaard met overmatige vreugde, boosheid, hyperactiviteit en impulsiviteit en een sterke ongeremdheid in tal van psychische functies. Een manie is gewoonlijk een uiting van een bipolaire stoornis. Een lichte vorm van manie wordt hypomanie. De woorden “depressie” (voorheen “melancholie”) en “manie” hebben hun etymologie dan ook uit de klassieke Griekse taal. De oorzaak van de bipolaire stoornis is nog niet goed gedefinieerd, maar er wordt gezegd dat het een chemische onbalans is in een type biomoleculen in de hersenen genaamd neurotransmitters.

Griekse oorsprong manie In het oude Griekenland definieerden genezers mensen met manie alleen door hun uiterlijk: een obsessieve blik, luidruchtigheid, luidheid, onweerstaanbare aantrekkingskracht. In de Middeleeuwen, artsen toegeschreven manie aan hysterie, terwijl moderne specialisten manische stoornis als een apart type van psychische stoornis onderscheiden.

Krankzinnigheid grieks

Krankzinnigheid is een oude geneeskundige term. Men gebruikte deze term voor vrijwel alle mensen met een verstandelijke handicap of een psychiatrisch ziektebeeld die zich sterk afwijkend gedroegen. ἀασιφροσύνη, ἀεσιφροσύνη, ἄνοια, ἀπόνοια, ἀποπληξία, ἀποπληξίη, ἀφρόνη, ἀφρόνησις.

Krankzinnigheid grieks krankzinnigheid f (plural krankzinnigheden) insanity, madness, serious psychiatric condition (figuratively) grave foolishness, idiocy, a mad stunt.

Waanzin betekenis

Waanzin is een ziekte in je hoofd of een grote onzin die je dwingt tot onredelijke gedrag. biedt zes verschillende definities van waanzin, afkomstig van diverse bronnen, en geeft ook gerelateerde termen en voorbeelden. zin·nig 1) lijdend aan waanzin (1) medisch Voorbeeld: 'Hij stierf waanzinnig, door een onbehandelde syfilis.' Synoniemen:: gek, krankzinnig, gestoord, 2) heel raar, overdreven of geweldig goed Voorbeelden: 'waanzinnige bedragen'.

Waanzin betekenis de waanzin m het lijden aan een geestesstoornis, krankzinnigheid; onzin, onmogelijk De Mount Everest beklimmen zonder voorbereiding is waanzin.